ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΎ ΜΟΥ (Συνταξιούχος δάσκαλος)

Τη συνέντευξη πήρε τον Απρίλιο του 2024 ο μαθητής του Β2 Γιάννης Κυριακόπουλος από τον παππού του Ιωάννη Λεβεντόπουλο, συνταξιούχο δάσκαλο, στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας (Ενότητα 5 -Επαγγέλματα)

• Ποιο ήταν το επάγγελμά σου;
• Ήμουν δάσκαλος
• Γιατί επέλεξες αυτή τη δουλειά;
• Όταν τελείωσα το εξατάξιο γυμνάσιο αναρωτήθηκα τι μπορούσα να σπουδάσω για βιοποριστικούς λόγους. Οι γονείς μου με προέτρεψαν να δώσω εξετάσεις για τη Σχολή Ευελπίδων, γιατί είχαν περάσει εκεί δύο συγγενείς μου. Μετά την αποτυχία μου συνειδητοποίησα πως έπρεπε να είμαι αριστούχος μαθητής ή να έχω γερό μέσο για να εισαχθώ στη Σχολή αυτή. Έτσι εγκατέλειψα το όνειρο αμέσως, αφού άλλωστε δεν με ικανοποιούσε. Στράφηκα στο επάγγελμα του δασκάλου, γιατί με ικανοποιούσε να εργάζομαι και να προσφέρω γνώσεις και αγάπη στα παιδιά.
• Τι σπουδές έκανες;
• Αφού αποφοίτησα από το Γυμνάσιο Αρρένων έδωσα εξετάσεις και εισήχθην στη Μαράσλειο Ακαδημία Αθηνών, η οποία ήταν διετούς φοίτησης, όπως όλες οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες τότε.
• Σε ποιες θέσεις έχεις υπηρετήσει;
• Μετά την αποφοίτηση από τη σχολή μου δούλεψα για τέσσερα πέντε χρόνια σε ιδιωτικό σχολείο στην Αθήνα. Στη συνέχεια διοορίστηκα στο δημόσιο και υπηρέτησα σε σχολεία του νομού μας συνολικά 36,5 χρόνια.
• Ποιο ήταν το ωράριο εργασίας σου;
• Μέχρι το 1972 το σχολείο λειτουργούσε έξι μέρες την εβδομάδα, από Δευτέρα μέχρι και Σάββατο. Τα μαθήματα γίνονταν το πρωί αλλά και το απόγευμα εκτός από το απόγευμα της Τετάρτης και του Σαββάτου. Επίσης τις Κυριακές έπρεπε να συνοδεύω τους μαθητές στον εκκλησιασμό που ήταν υποχρεωτικός.
• Ήταν κουραστική η δουλειά σου;
• Τα πρώτα χρόνια ήταν κουραστική γιατί δούλευα σε μονοθέσια σχολεία. Είχα λοιπόν να προετοιμαστώ για τα μαθήματα όλων των τάξεων και να διαχειριστώ το μάθημα για έξι διαφορετικές τάξεις μέσα στην ίδια αίθουσα. Εκτός από το διδακτικό έργο είχα να οργανώσω τις σχολικές γιορτές, με αποκορύφωμα τη γιορτή των εξετάσεων τον Ιούνιο, στην οποία έπρεπε να παρουσιάσουμε και αθλητικά δρώμενα.
• Σου άρεσε το επάγγελμά σου;
• Μου άρεσε γιατί βρισκόμουν μπροστά σε αθώα παιδικά μάτια που έδιναν ξεχωριστή χαρά και ελπίδα για το αύριο.
• Ο μισθός ήταν ικανοποιητικός;
• Τα πρώτα χρόνια ήταν μικρός, αλλά οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της ζωής λίγες: ούτε τηλέφωνο, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε ταξίδια. Με το πέρασμα του χρόνου, τις προαγωγές και τις αυξήσεις που έδινε η πολιτεία, έγινε ο μισθός ικανοποιητικός.
• Τι θα έλεγες σε έναν σημερινό νέο που πρόκειται να ακολούθλήσει αυτή τη δουλειά;
• Αν αγαπούν τα παιδιά πραγματικά, θα οπλιστούν με υπομονή και επιμονή και θα αγαπήσουν αυτή τη δουλειά. Μόνο τότε θα προσπερνούν τις δυσκολίες και θα αντικρίζουν τις ομορφιές αυτού του επαγγέλματος. Εγώ, αν ήταν να ξαναγινόμουν νέος, πάλι δάσκαλος θα γινόμουν. Και νιώθω ικανοποίηση, όταν συναντώ παλιούς μου μαθητές και μου αποδίδουν σεβασμό και τιμή.